گفتگو با استاد

 روزی غرق در فکر 
ناگهان خود را در دیاری یافتم دور دست و غریب 
دیدم کامل مردی در کنار من است با نگاهی مهربان 
به نرمی از من پرسید " چرا اینطور گرفته ای " 
گفتم : فکرم پریشان است 
گفت : شاید از من کمکی ساخته باشد 
گفتم به دنبال حقیقت می گردم 
 گفت :‌در خود فرو رو و کلیدش را در قلبت می یابی 
چگونه؟ 

خیال هایت را کنار بگذار و نیتت را خالص کن انوقت حقت در قلبت می تابد 
پرسیدم : از کجا بدانم حقیقت است که می تابد 
پاسخ داد : در این مرحله اولیا و انبیا را همه بر حق می بینی و تفاوت بین ادیان نمی گذاری یعنی به مرحله خداشناسی گام نهاده ای 
مرحله خداشناسی؟ 
در مرحله خداشناسی میدانی که از کجا آمده ای ، چرا به این دنیا آمده ای ، در اینجا چه کاری باید بکنی و بعد به کجا می روی 
گفتم :‌نمی دانم در اینجا چه باید بکنم 
گفت : به وظیفه مان عمل کنیم به دیگران خیر برسانیم و بکوشیم انسان واقعی باشیم 
   
انسان واقعی ؟ 
بله کسی که به راستی دلسوز نیکو و نیک خواه باشد ، از شادی دیگران شاد شود و از غمشان غمگین و در پی یاری به دیگران باشد 
چگونه ؟ 
با دیگران همان باش که می خواهی با تو باشند و هر چه بر خود نمی پسندی بر دیگران نپسند 
گفتم :‌گفتنش آسان است 
او ادامه داد : اما به کار بستنش دشوار 
گفتم : نشیب و فراز زندگی گاهی عرصه را بر من تنگ می کند و مطمئن نیستم آیا روزی به سعادت واقعی می رسم ؟ 
گفت : در راه حقیقت سعادت واقعی بازگشت به سر منزلی ازلی است 
سر منزل ازلی؟ 
بازگشت به همان جایی که از آن آمده ایم اما داناتر و مهربانتر 
فکری کردم و پرسیدم :‌این همه را از کجا می دانی ؟‌ 
لبخندی زد و گفت : عمرهایی تحقیق و تجربه 
ممنونم حالم خیلی بهتر شداما شاید باز سوالاتی داشته باشم می شود دوباره شما را دید؟ 
با لبخندی مهربان دستی بر شانه ام گذاشت و گفت: هر وقت که بخواهی من همیشه هستم.