زیبایی خواه موسیقی یا شعر یا نقاشی یا طبیعت یا چهره آدمی باشد آینه فطرت آدمی است و سر لذات آدمی از زیبایی همین است که تناسبات و هارمونی های درون خود را در عالم خارج ادراک می کند و این مطابقت درون و بیرون مایه لذت است.