خـــــشـم ، بـــا دیــــوانــگی آغــــاز مـی شـود و بـــا پــــشـیمـانـی پـایـان مـی پــذیــرد.
اگر می توانی,هنگامی که همه در اطرافت کارهایی احمقانه انجام می دهند,عاقل باش...
اگر می توانی,هنگامی که همه به خودشان اطمینان ندارند,اعتماد به نفست را حفظ کن...
اگر می توانی,در حالی که همه دروغ می گویند,تو صبر کن وصادق باش...
اگر می توانی ,در حالی که همه از تنفر پر شده اند,تو مهربان باش...
اگر می توانی,برای رسیدن به رویاهایت تلاش کن...
اگر می توانی,هنگام برخورد با پیروزی ها وشکست ها برخوردی یکسان داشته باش...
اگر می توانی این چنین باشی,زمین وآنچه در آن است از آن توست...
ومهم تر از آن,تو یک انسان واقعی خواهی بود.....
ما انسانها مثل مدادرنگی هستیم شایدرنگ موردعلاقه یکدیگرنباشیم اما روزی برای کامل کردن نقاشیمان دنبال هم خواهیم گشت...
زندگی یعنی دیدن لبخند عزیزانی ،
که دوستشان داریم ...
زندگی یعنی شادی های بی دلیل ،
و خنده های از ته دل ...
زندگی یعنی خاطره های یواشکی ،
که ثانیه ها لبخند را ...
بر لبانمان جاری می سازد ...
زندگی یعنی صدای قهقهه کودکان ... !
و چقدر زیباست
چهار فکر زیبای زندگی
به عقب بنگر و تجربه کسب کن...
به جلو بنگر و امید را ببین...
به اطراف نگاه کن و به واقعیت واقف شو...
به درونت بنگر و خود را بشناس...
*زندگی معجزه است*
انگار حتماً باید آسمان به زمین بیاید، باید اتفاق خاصی بیفتد. مثلاً معجزه ای رخ دهد که از زندگی لذت ببریم. گاهی آنقدر در روزمرگی غرق می شویم که فراموش مان می شود ساده ترین داشته های ما شاید آرزوی فرد دیگری باشد.
ما از امر و نهی پدر کلافه باشیم و دیگری در آرزوی شنیدن صدای پدرش.
ما از باب میل نبودن غذا به جان مادرمان غر بزنیم و دیگری در حسرت صدا کردن نامش و شنیدن جواب.
صدای زنگ تلفن از خواب بعد از ظهر بیدار مان کند و ما از بد خواب شدن بنالیم و دیگری تشنه ی شنیدن صدای آشنا از پشت گوشی تلفن است.
همیشه شاکی هستیم انگار...
از گرما می نالیم. از سرما فرار می کنیم. در جمع، از شلوغی کلافه می شویم و
در خلوت، از تنهایی بغض می کنیم. تمام هفته منتظر رسیدن روز تعطیل هستیم و
آخر هفته هم بی حوصلگی مان را گردن غروب جمعه می اندازیم.
شاید بهتر
باشد گاهی فکر کنیم تمام زندگی مان معجزه است. همین که می خوابیم، بیدار می
شویم، نفس می کشیم. همین که خورشید طلوع می کند، مهتاب می تابد، باران بی
منت می بارد و هنوز می شود کسی را دوست داشت.
تمام این ها بهانه ی ساده ای است برای یک لبخند.
خدا فقط عشق است...او برخلاف تصور تو والد تنبیه کننده ی تو نیست . تنها آرزوی خداوند برای تو این است که گرد و غبار یاس ، اتلاف وقت ، اضطراب و من نمی توانم ها را از روح خود پاک کنی ....تنها آرزوی خداوند برای ما آدمیان ، در تمام لحظات فقط و فقط اوج گرفتن ما و آگاه ماندن ماست....با خود یک قرار بگذار ...با خدا معامله کن...و به تعهدت پایبند بمان...او به تعهد بخشش مطلق را داد...و از تو فقط یک تقاضا دارد...که این بخشش را باور کنی تا بتوانی تازه و سبکبال به سوی آسمان رشد بال بزنی...